Het is paasmaandag en daarmee de vierde dag van het weekend. Eindelijk een paar dagen om eens flink op adem te komen. Om de foto's van mijn geheugenkaarten te kopieren, de lente door m'n kamer te laten waaien en heel even over de schouder terug te kijken wat er allemaal was gebeurt, of nog beter; wat er allemaal was verandert. Van een vrije kunstenaar in Berlijn zonder verplichtingen nu elke dag in de rij bij de koffiemachine op het bureau. En hoewel ik dacht dat ik mij er mentaal goed had op voorbereid, de eerste weken viel zwaar tegen kan ik u vertellen. Na een lange werkdag kwam ik 's avonds vaak niet verder dan een bord pasta en een tandenborstel. Ik sloeg m'n hoofd tegen de muur en vroeg me af wanneer ik de vertrouwde vibe weer kon omzetten in woord, beeld en geluid. Was dit nou wat ze een writer's block noemden? Ik moest u lezer laten wachten. Want het fotograferen van een witte muur waar ik naar staarde zou geen zin hebben gehad. Het geluk was dat de lente hier zo enthousiast losgebarsten is dat het zomer lijkt. Het buitenzwembad ligt vol mensen, mijn bureau is bedekt met gele bloesem. Toen ik vanmorgen mijn ramen opende zag ik haperend de zinnen weer uit m'n vingers komen en de beelden via de cameralens op mijn scherm. Het schilderachtige uitzicht van mijn Zwitserse kamer had misschien beter gepast in het lente-nummer van de Libelle, maar ik plaats het bij deze onbeschaamd als openingsbeeld van dit blogbericht.
Wanneer ik terugkijk naar mijn laatste berichten zie ik dat de foto's in tegendeel tot eerdere berichten volledig ontbreken. En hoewel de meesten een heel levendig voorstellingsvermogen hebben zijn er nog meer mensen die wild worden van een paar mooie foto's. Dus dacht ik de poëzie deze keer in beeld te verwoorden. Zodat ik al die prachtige plekken waar ik afgelopen weken was kan delen.
-
Wegens succes herhaald; de Fuori Salone in MILAAN. Meubels, Design en heel veel mooie mensen.
In BELLINZONA trof ik het mooiste kasteel dat ik ooit heb gezien. Alleen de betonnen ingang, een sleutelvormig gat in een berg, was al een belevenis op zich.
PETER MÄRKLI, een van Zwisterlands meeste gerespecteerde architecten bouwde in Giornico een prachtig museum voor het tentoonstellen van slechts 1 kunstenaar; Hans Josephson. Nadat we de sleutel hadden opgehaald in het plaatselijke café konden we zelf de deur open doen en genieten van het rauwe beton dat zo ultiem subtiel was ontworpen.
TECINO ligt in het Zuiden van Zwitserland. Men spreekt er Italiaans en leeft daar ook naar. Hemel op aarde.
Le Corbusier, 's werelds meest bekende architect van de afgelopen eeuw, was Zwitser. Zijn portret is afgebeeld op de 10 Franc briefjes die ik in m'n portemonnee heb. Een prachtig project van hem is een kerk in RONCHAMPS, genaamd 'Notre Dame du Haut'. Met een trein die slechts drie keer per dag rijd kwamen we in een arm Frans dorpje en volgenden we een kronkelpad naar het hoogste punt. Daar troffen we het prachtig gebouw voornamelijk gemaakt uit beton.
In de kunsthal in Basel zag ik een tentoonstelling van MAQUETTES. De modellen dienen als voorstel voor theaterdecors. Prachtig gemaakt.
ZWITSERLAND op z'n best. Bergen (natuur), carnaval en oude romantische binnensteden.
