Het is de zomer van 2011. Na een zwoele juni maand wordt Europa geteisterd door herfstweer in juli. Het is zondag en er loopt geen hond op straat. Het regent aan een stuk door. Ik volg het voorbeeld van de rest en blijf vandaag binnen. Terwijl de tuin zich bezat aan hectoliters regenwater stofzuig ik mijn kamer op de kracht van een broodje pindakaas. Na de wind door m'n haren in verfrissend Nederland heb ik de smaak weer flink te pakken in een zonnig Zwitserland. Want het mag vandaag dan misschien plensen, na zulke dagen volgen vaak zomeravonden die zo mooi zijn dat alle kou van dat jaar het waard is geweest. Wanneer ik dan een boek lees aan de oever van de Rhein geniet ik niet alleen van de voorbij schuivende schepen maar zie ik ook de stillevens van het onlangs bezochte Texel.
In het stralende weer van afgelopen zaterdag bezocht ik het Franse Mulhouse op de fiets. Wat ik aangekondigde bij mijn collega's als 'your own Tour de France' werd al gauw de Tour de Frank. Met een groep van zes mensen reden we kilometers lang over vlakke stukken asfalt terwijl we links en rechts werden ingehaald door Franse auto's. Na vijfendertig kilometer in de brandende zon arriveerden we in de pittoreske stad van onze bestemming. Nadat we allen een volledig baguette hadden weggewerkt stonden we in onze fietstenues in het plaatselijk museum foto's te schieten, bezochten we sociale woningbouw van de Franse architecten Lacaton & Vassal en dronken we Belgisch Bier in een Franse verlaten Fabriek. De geheugenkaarten van onze camera's telden binnen twee uur enkele gigabites en met die oogst was het een tevreden terugreis naar 'Bâle'. Even waren we vergeten dat we door Frankrijk reden in plaats van de vlakke landen van mijn roots. Na tien kilometer transformeerde de tijdrit zich in een bergrit. In een landschap van korenvelden en bossen klommen en daalden we op fietsen die de APK al jaren niet meer waren doorgekomen. De lol was er niet minder om en met mijn Deense collega reed ik afwisselend op kop om het peloton scherp en gemotiveerd te houden om Basel voor zonsondergang te bereiken. Het bier aan de Rhein die avond smaakte als nooit tevoren na een rit van bijna honderd kilometer. Was dit het begin van een wielerhobby?
