Terug in de Duitse kringen. Vanaf nu geen Zwitserse Gruezi meer, maar gewoon Goeie dag. Als je dat snel kunt zeggen spreek je al bijna Duits. Sinds begin deze maand woon ik in de Duitse hoofdstad. De met Brandenburger Tor volgeplakte raampjes van de metro schreeuwen vanaf het begin dat ik in Berlijn ben. Dat betekent brede stoepen, kilometers bouwblokken, worst, bier en bodemprijzen in de supermarkt. En dat is slechts het begin van een honderdtal karakteristieken die zich presenteren in een lappendeken van stedelijkheid die je nergens anders in de wereld vind. De stad maakt de zwerver, avonturier, muzikant en filosoof in je los. Wie zou dat nou niet willen. En dus maak ik op m’n eerste koude nacht het plan vaker te schrijven. Maar niet in zulke lappen als voorheen, maar kort en krachtig. Zoals de Duitser zijn regels aan je duidelijk maakt. Een nieuwe stad, een nieuwe serie verhalen en tegen het einde van het jaar misschien wel een nieuwe Frank. Wir sprechen uns!
2 opmerkingen:
Wunderbar
Hey Frank,
Je schrijft prachtig. Dit is niet het beste voorbeeld, maar je vorige stukken heb ik vrijwel allemaal volledig gelezen. En dat is een prestatie, aangezien je lange posts schrijft.
Veel plezier in Berlijn!
Een reactie posten