Met m’n laptop zwaai ik onrustig rond op het dakterras van mijn nieuwe appartement. Ik heb geluk en vis een internetverbinding uit de lucht. Ik voel me klein in een omgeving waar ik wordt omgeven door enorme hoogbouw. Tientallen balkons vormen het beeld van de flat op nog geen tien meter afstand. Als een levend theater zie ik lichten aan en uitgaan op het ritme van de dag. Nog geen dertig meter verderop vereist een nieuwe toren die zo’n vijftig betonnen verdiepingen telt. Op de vierendertigste verdieping probeert een bouwvakker al schreeuwend koffie te bestellen bij zijn collega op de begane grond. Dit is veruit de meest - urban - plek waar ik ooit heb gewoond. Het huis is oud en sfeervol. Hoge plafonds, een patio en een dakterras zorgen voor een veilig gevoel temidden van het stedelijke monster. Er wordt fulltime Spaans gestudeerd en er is een plan gemaakt om terug te komen naar m’n thuisland.
Nog steeds de stad aan het ontdekken..
Buenos Aires. Een stad die meer dan rock ’n roll is. De stad waar kakkerlakken door de straten rennen wanneer ik m’n pizza zit te eten. De stad waar niemand een waterkoker, afzuigkap of broodrooster heeft. De stad waarin het heel gewoon is om op een dag drie uur te spenderen in bussen, treinen en metro’s zonder een volle agenda. De stad waarin niemand scheten laat. De stad die altijd in is voor een praatje. De stad waar je altijd in de rij staat. De stad die energie vreet, en inspiratie poept. De stad waarin ik de laatste weken werd verlamd door de hitte en afgelopen weekend werd verrast door regens zoals je ze normaal alleen in het tropisch regenwoud verwacht. De stad waar het elke dag feest is. De stad van het contrast tussen straatarm en steenrijk. De stad met de mooiste mensen van de wereld. De stad met soul, de stad met ballen. Het is de stad waarvoor ik een bijzondere liefde ben gaan koesteren. Tevens de stad waarin ik dit jaar geen werk vond. De stad die wordt versierd door zijn taal die ik zo prachtig vind. En om de laatste twee redenen is het de stad waarvan ik nog drie weken geniet om deze vervolgens op 28 maart 2009 te verlaten. Nieuwe energie, nieuwe ideeën en daarom nieuwe plannen.
Op het dakterras tik ik een nieuw blogbericht. Er schieten talloze dingen door m’n hoofd. De dingen die ik hier nog moet doen, de mensen die ik nog moet zien. Het vooruitzicht aan Nederland doet me grijnzen. Het weerzien van familie en vrienden, de frisse geur van regen. Voordat ik de Nederlandse lente binnenstap doe ik een Zuid Amerikaanse eindsprint waar je u tegen kunt zeggen. Er wordt gestudeerd, gesport, gefeest, geflirt, gegeten en genoten. Ik schiet een paar plaatjes en upload ze op m’n computer. De foto’s maken het verhaal af. Houd u haaks, ik zal de zon in m’n koffer stoppen en meenemen naar Nederland.
Nieuwe kamer: een nieuw licht op Buenos Aires
Back 2 school
De trapopgang naar het dakterras
Het dak en de hoogbouw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten