De flashpacker en z'n Flurry

Dan mag ik niet veel meer bij me hebben dan 2 spijkerbroeken en drie boxershorts, wel beschik ik over twee camera's en een laptop. Dat is dus wakker worden met pijn in de onderrug vanwege het gebrek aan een goed kussen, maar wel de mogelijkheid hebben om je slaapplek high resolution vast te leggen en á la minute digtaal de wereld in te sturen. Helaas zijn de digitale mogelijkheden op mijn huidige slaapplek wat beperkter dan gehoopt en zag ik mij gedwongen door te stad te zwerven op zoek naar draadloze netwerken (mijn gastheer heeft een iphone en om die reden thuis geen internet).

Gezien na negenen de Starbucks niet meer open is sta je dan hopeloos met je laptop onder de arm in de rij bij de Mac Donalds. 'Hebben jullie hier draadloos internet'. - Jazeker! -. 'Doe me dan maar een FLURRY'. - Alleen een FLURRY? -. 'Ja, alleen een FLURRY'. Ik lach om mezelf als ik even later in de hamburgerlucht mijn laptop openvouw tussen de Zwitserse tieners en hopeloze zakenlieden. Nood breekt wet. Dus schrijf ik met softijs aan mijn vingertoppen snel wat enthousiaste mailtjes naar beschikbare kamers. Nog een blog-bericht de deur uit en snel weer weg.

De kamerbezichtingen verschillen enigzins van het Delftse systeem zoals ik dat ken. Geen massale bijeenkomsten van wanhopige studenten, maar netjes een voor een op verschillende tijdstippen. Geen snelle besluitvorming, maar dagen wachten op een reactie om te horen of je het al dan niet bent geworden. Maar nog voordat de eerste Zwitser heeft kunnen reageren ben ik voorlopig onder de pannen door het treffen van een Delftenaar. Door het betrekken van een nieuwe kamer kan ik in zijn huidige kamer betrekken zodat ik deze maand rustig kan verder zoeken. Dus heb ik binnenkort naast een slaapplek ook de beschikking over een internetverbinding; een absolute meerwaarde. Ik sla m'n tekstbestand nu op en ga voor de laatste keer nog maar eens een FLURRY halen.

Hoofdgebouw ETH (centrum)