En toen was het maandag 22 februari. De eerste dag van het voorjaarsemester aan de ETH. Dolende studenten door grijze gebouwen, gemengde gevoelens en hoge verwachtingen. De zon lichte de campus op de Hönggerberg aan en zette de faculteiten in spotlights. Dat twee van de vier vakken volgende week pas van start gingen leek een detail te zijn, maar werd met een suf college urban conditions reden van een matige start. Een up tempo blokje om het meer en de zon straalt meer in het donker van de avond dan in de bruine architectuur faculteit. Morgen m'n eerste dag ontwerpstudio. Morgen sta ik vroeg op en zal denken: jetzt geht's los!
Een glinsterende Zürichsee
Dat het maandag is betekent ook dat er al weer een week voorbij was. En in een week kan er veel gebeuren; wandelde ik vorige week nog door de sneeuw met de gedachte uit een politiek stabiel land te komen, liep ik afgelopen weekend in de eerste voorjaarszon hoofdschuddende te vertellen over ons kabinet. Ik knijp m'n ogen dicht vanwege de gouden glinstering van het kwakkelende water. In m'n gesprek over Nederland zet ik optimistisch de joker in. Sven Kramer: ook Nederlands, kan wel dingen afmaken. Ook uit '86 overigens, mijn jaar, een nieuwe generatie, ik grijns en zet mijn wandelings langs het meer voort.
Zürichsee
De Duitscursus zit er op en is met goed gevolg afgesloten. Met een stevige handdruk en een zandgeel certificaat konden we vrijdag met een gerust hard als afsluitende excursie naar de dierentuin. Ze zullen wel hebben gedacht; nu ze duits spreken kunnen ze vast ook met dieren praten. Na jarenlange afwezigheid slenterde ik langs ongelukkige pinguins, verstrooide kamelen en olifanten in hun mid-life. Misschien ben ik er nooit voor gemaakt. Geef mij maar een padestoel onder een hunebed. De gifkikkers hebben het uitje uiteindelijk nog weten te reden. Die gaven de dierentuin substantieel meer kleur.
Give your life a colour
En na een goede week, hoort een goed feestje. Maar Zürich is geen Berlijn, en Zwitsers zijn Spanjaarden. Dus daar sta je met je luchtgitaar in de gaafste discotheek van Zürich, blijkt er geen hond te zijn. Dan nog maar een avondje Langstrasse. Stukken de coke-dealende lerenjassen, de hipsters van de stad en de dichtgetikte locals. Goed vermaak met én zonder bijsmaak. Aan het eind van de avond slenter je dan naar huis om in je bed te ploffen en binnen de korste keren dezelfde zaterdag te beginnen als al die anderen die je die nacht zag; met een referende hoofdpijn, een bakkie koffie en de rommelmarkt op de Helvetiaplatz. Als een handelaar in opleiding verklaar je iemand voor gek zijn Duke Ellington plaat voor 5 franc te willen verkopen en drink je later (met plaat - voor 3 franc gekocht ) voor het driedubbele koffie tussen te grote brillen en te dure broeken. Dat is niet hypocriet, dat is genieten.
Nog een paar dagen en de Delft - Groningen - Zürich express komt naar me toe. Dus komend weekend gaat er verhuisd worden. Dankzij mams en my big brother kan ik vanaf komend weekend weer onder m'n eigen dekbedje op m'n eigen gitaar, m'n eigen blues spelen. Thuis komen bij jezelf voor gevorderden.
1 opmerking:
Hoi Frank,
Nou zoals ik heb begrepen van je vader komt er een afgeladen golf station richting Zurich dus es geht's los is wel van toepassing.
Heerlijk weer met je eigen spulletjes om je heen. Blijf schrijven en geniet van je familieweekend.
Tot later groeten Gretha
Een reactie posten